Για ποιο λόγο, απ’ όλες τις τέχνες, επιλέξατε τη ζωγραφική; 

Θυμάμαι την πρώτη φορά που μου έπιασα πινέλο να ζωγραφίσω, πρέπει να ήμουν γύρω στα 5. Ήταν έρωτας με την πρώτη πινελιά. Είμαι λάτρης όλων των τεχνών αλλά το καλέσμα μου ήταν και είναι η ζωγραφική. Δεν θα έλεγα ότι τη ζωγραφική την επέλεξα, γεννήθηκα με την κλίση. Δεν έχω το ίδιο ταλέντο δηλαδή με τις υπόλοιπες τέχνες. 

Πώς θα ήταν, λοιπόν, η ζωή σας χωρίς τη ζωγραφική;

Ελλειπής σίγουρα. Όταν ζωγραφίζω μεταφέρομαι αλλού, είναι η ψυχοθεραπεία μου.

Και η ζωή γενικώς; 

Πώς μπορεί να ζει κανείς χωρίς να εκφράζεται; Θα ήταν σαν να μην ήμουν ελεύθερη. 

Η ζωή, κυρία Σκορδέλλη, είναι έγχρωμη ή ασπρόμαυρη;

Για μένα η ζωή είναι τόνοι χρωμάτων αμέτρητοι, το ίδιο και οι συνδυασμοί τους. Για αυτό και είναι περίπλοκη. Αν ήταν μαυρόασπρη όλα θα ήταν πιο απλά αλλά ταυτόχρονα χωρίς ενδιαφέρον. 

Ούτως ή άλλως, υπάρχει χρώμα εκφραστικότερο από τα υπόλοιπα;

Σε ένα έργο συνήθως υπάρχει ένα χρώμα που υπερισχύει και η δύναμη του συγκεντρώνει το βλέμμα πάνω του. Αυτό όμως δεν συμβαίνει λόγω του χρώματος καθ’αυτού αλλά λόγω της κατάστασης του χώρου γύρω του και των άλλων χρωμάτων που το περιβάλλουν. Τα θερμά χρώματα δεν μπορούν να υπάρξουν χωρίς τα ψυχρά να τα συνοδεύουν για να τα αναδείξουν, το ίδιο και στην αντίθετη περίπτωση. Όπως και στη ζωή δεν μπορεί να υπάρξει σωστό αν δεν υπάρχει λάθος, φίλος χωρίς εχθρός κ.ο.κ. 

Από που εμπνέεστε συνήθως;

Η μουσική με εμπνέει, όμορφα συγγράμματα και κείμενα μπορεί να με εμπνεύσουν αλλά αυτή την περίοδο θα έλεγα περισσότερο εμπνέομαι από την καθημερινότητά μου. Συνήθως διαλέγω εικόνες και σκηνές που περνούν απαρατήρητες στο κοινό μάτι θέλοντας να τις αναδείξω σε κάτι σημαντικό. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι τους προσφέρω δεύτερη ευκαιρία. 

Αρκεί η δόνηση της έμπνευσης ή χρειάζεστε και άλλες προϋποθέσεις, επί πρακτικού επιπέδου, για να πιάσετε τα πινέλα στα χέρια σας;

Επι πρακτικού επιπέδου χρειάζεται χρόνος. Είμαι εργαζόμενη σε διαφορετικό τομέα και έχω οικογένεια με μικρά παιδιά. Ο  χρόνος μου είναι τόσο πιεσμένος που ακόμη και η ώρα που θα ζωγραφίσω έχει προγραμματιστεί και είναι ιερή. 

Ως καλλιτέχνης, ανήκετε στην πλευρά της φαντασίας ή στην πλευρά της πραγματικότητας;

Θα έλεγα βρίσκομαι μεταξύ των δύο. Τα θέματα μου έχουν ρεαλιστικά στοιχεία που προσπαθώ να τα αποδώσω με ιμπρεσιονιστική διάθεση που κάποτε αγγίζει τον εξπρεσιονισμό. Δηλαδή ο θεατής θα βρει κοινά στοιχεία στα έργα μου που θα αναγνωρίσει αλλά η φιγούρα τους αποδομείται και μεταφέρεται σε ένα χώρο γεμάτο συναισθήματα και παιχνίδια του μυαλού. 

Και ως άνθρωπος;

Ως άνθρωπος προσπαθώ, αν και δεν τα καταφέρνω πάντα, να χαίρομαι τις μικρές στιγμές της ζωής, να είμαι ευγνώμων και αισιόδοξη, αν και  μου αρέσει να ταξιδεύω και στη φαντασία πολύ συχνά μέσω μυθιστορημάτων και ταινιών του κινηματογράφου.

Πείτε μας τρεις μεγάλους ζωγράφους που θα θέλατε να είχατε γνωρίσει.

Γκούσταβ Κλιμτ, Νικηφόρος Λύτρας και Φράνσις Μπέικον .

Ανεξαρτήτως αναστήματος, ο ζωγράφος, θα έλεγα και ευρύτερα ο καλλιτέχνης, είναι μοναχική φιγούρα και, ίσως ίσως, και μυστικοπαθής, ή τώρα δουλεύει πολύ η δική μου φαντασία;

Δεν μπορώ να μιλήσω για όλους τους ζωγράφους, εγώ είμαι εσωστρεφές άτομο αλλά όχι μοναχική. Όσο για το μυστικοπαθής θεωρώ ότι μέσα από τα έργα του καλλιτέχνη ξεδιπλώνονται όλα τα μυστικά του αρα πώς μπορεί να ισχύει;

«Χρόνος κενός”, τιτλοφορείται η έκθεσή σας. Ποια μηνύματα επιθυμείτε να περάσετε μέσω αυτής;

Μέσα από τη συλλογή έργων “Time Void” επιθυμώ να εξερευνήσω τη σχέση μας με το χρόνο και την ρουτίνα που ζούμε, επαναφέροντας ό,τι παραβλέπεται και χάνεται στο παρελθόν δίνοντας του μία νέα ανάγνωση. Αυτά τα κενά μέσα στην ημέρα που δεν θυμόμαστε γιατί ήταν ασήμαντα αλλά χωρίς αυτά η μέρα δεν θα ήταν ολόκληρη.  Στο τέλος της ημέρας αυτής, τελικά ζήσαμε ή επιβιώσαμε; 

Μια και βρισκόμαστε στον χρόνο, δεν αποτελεί τρομακτική διάσταση; Θέλω να πω, φοβάστε την ασύλληπτη ταχύτητά του; 

Νομίζω φτάσατε στην πηγή της θεματολογίας μου. Αυτό είναι το μήνυμα που θέλω να περάσω αλλά μαζί με ελπίδα και αισιοδοξία ότι το κενό μπορεί να γεμίσει. Σας είπα και προηγουμένως ότι η ζωγραφική είναι η ψυχοθεραπεία μου. 

«Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα», είχε πει ο Νίκος Καζαντζάκης. Θέλετε να το σχολιάσετε;

Επικεντρώνομαι στον «παράδεισο», που μεταφράζω σαν τον απόλυτο προορισμό στη ζωή κάθε ανθρώπου, το δικό του κάλεσμα.  Τα εφόδια τα έχει ήδη απλά πρέπει να ακολουθήσει τον δρόμο του προς την αυτοπραγμάτωση.